
Επειδή τις περισσότερες φορές το εξωκλήσι του Αγίου Νικολάου βρίσκεται «πνιγμένο» από τα νερά του Πηνειού ποταμού, που «βγαίνουν» κάθε χειμώνα, αποφασίστηκε από τους κατοίκους και την εκκλησία, από πολύ παλιά, να γίνει μεταφορά της ημέρας της εορτής στις 20 Μαΐου.
Ο εορτασμός του πανηγυριού γινόταν πέντε χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο του χωριού, στο εκκλησάκι του Αι Νικόλα, που στην κυριολεξία ήταν και είναι χωμένο μέσα στα πανύψηλα πλατάνια του Ρουμανιού, δίπλα ακριβώς από την κοίτη του Πηνειού.